- SECURUS
- SECURUSapud Stat. Theb. l. 8. v. 14.Illum et et securi circumspexêre fragoremElysii ---est omni metu exemptus, quippe in perpetua iam beatitudine vivens. Unô enim hô verbô omnem absolutam felicitatem indicavit. Pariter de Diis suis Lucretius l. 6. v. 57.Nam bene qui didicêre Deos securum agere aevum.H. e. omni fortunâ, affectu, spe, metu, iracundiâ, curâque omni quietum, Ut fingebantur Numina Epicuraeorum, quae salse propterea neque caput neque praeputium habere, dixit Varro. Patiter de Sapiente homine idem Lucretius l. 3. v. 952.Cur non ut plenus vitae conviva recedis?Aequô animoque capis securam stulte quietem?Qui talem securitatem, ex Philosophia sua, vitâ functis omnibus adscribit, qualem Statius solis per virtutem in Elysios campos translatis. Eôdem l. 3. v. 212.Quod simul atque hominum leti secur a quies estIndepta, atque animi natura, animaeque recessit,Et sic Bardos Gallorum securos, contemptores nimirum omnium fortuitorum, animôque velut praesentem iam aeternitatem gloriae adeptos, celebrat Lucan. l. 1. v. 449.Vos quoque, qui fortes animas, bellôque peremptas,Laudibus in longum vates demittitis aevum,Plurima securi fudistis carmina Bardi etc.Casp. Barthius Animadv. ad Statium d. l. Vide quoque supra, ubi de Asphodeli pratis. Aliter vox sumitur apud Vopiscum in Benoso, c. 14. Ipse quantumlibet bibisset semper securus et sohrius et ---- adhuc in vino prudentior. Hîc enmim est ἔμφρουρος, qui eatenus bibit, ut adhuc sui compos sit et mente consistat. Ita enim Graeci ἔμφρουρον accipiunt, quem vinum non deposuit, nec ce mentis statu deturbavit: ἔμφρακτος etiam dicebatur. Unde ἀποχαρακωθῆναι ὑπὸ τȏυ ὄινου Graeci eleganter dicebant, i. e. vinô expugnari, ab ἀποχαρακῶσαι, quod est vallum rumpere et exsindere munimentum. Sed et securum hîc dicas, cui arcana tuto possis credere etc. Vide Salmas. ad loc.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.